Dziś musi się coś zdarzyć. Za długo pracuję by wszystko stało w martwym punkcie. - myślę pełen energii wchodząc do środka. I właśnie to wejście było przełomowym. Od razu rzuciła mi się w oczy masa ludzi.
Czyżby wczorajsza reklama przyniosła efekty. - Myślę uradowany.

Podchodzę do stałych pracowników.
- Dobry. Widzę że mamy dzisiaj tłumy. Nie wierzę że to pracownicy więc pewnie pzyszli kogoś adoptować. Zagaduję i po krótkiej rozmowie zabieram się do roboty.

Wchodzę tak by wszyscy mogli mnie usłyszeć i zobaczyć i mówię.
-Proszę państwa. Podejrzewam że przyszli państwo pobawić się i zapoznać z naszymi Pokemonami. Bylibyśmy bardzo szczęśliwi gdyby chociaż jeden znalazł dom. Proszę państwa o parę minut cierpliwości i zaraz oprowadzę was. - Zwracam się do ludu.

Następnie idę szybko doprowadzić Pokemony do porządku. Napełniam ich miski wodą i jedzonkiem. Podczas posiłku czyszczę je i pielęgnuję tak by wszystkie dobrze się prezentowały.
- Musicie być grzeczni. I weseli. Macie dziś szanse na znalezienie domu. - Informuję wesoło Pokemony. Kiedy wszystkie stworki prezentują się dobrze zapraszam ludzi.

Następną część dnia spędziłem na oprowadzaniu ludzi. Słucham ich preferencji na temat wymarzonego Pokemona a następnie staram się dobrać odpowiedniego stworka. Przedstawiam im go. Pokazuję jak pielęgnować oraz jak lubi się bawić.  Mówię ile razy trzeba go karmić i inne rzeczy dotyczące pielęgnacji. Kiedy wydaję mi się że wszystko jest w porządku zostawiam chętnych z wybranym Pokemonem. Oprowadzam innych i kątem oka obserwuję jak układają się ich relacje. Jeśli wszystko jest w porządku to odprowadzam ich do recepcji i mówię że rodzina/osoba może adoptować Pokemona. Uprzedzam że będziemy robić czasem wizyty by sprawdzić jak sprawuje się podczas opieki.

Czy dzisiejszy dzień był udany? Trudno powiedzieć. Z jednej strony udało nam się oddać siedem stworków. Ale z drugiej podczas zamieszania ludzie podrzucili nam sześć. Czyli jesteśmy jeden na plusie. Niestety żaden z Pokemonów które znaleźliśmy nie był w dobrym stanie. Musiałem zostać dzisiaj nieco dłużej by pomóc im dojść do siebie.

Zmęczony i zadowolony idę po wypłatę.
Dzień był ciężki. Z Pokemonami dużo łatwiej się współpracuję. Było mi bardzo ciężko rozmawiać z tymi ludźmi. No ale myślę że jakoś sobie poradziłem. Oby jutro poszło mi równie dobrze. - myślę podsumowując dzisiejszy dzień.

Następnego dnia znowu idę do schroniska pracować . Zaraz gdy weszłam do środka moja Emi zaczęła się dziwnie zachowywać , podeszłam do najbliższej osoby pracującej tam
- witam to znowu ja chciałabym ponownie pomóc w opiece nad pokemonami - mówię do niej
następnie wypełniłam wszystkie formalności i skierowałam się do pomieszczenia w którym są pokemony .
- Z pokemonami już się poznałam dla tego powinno mi być łatwiej - pomyślałam wchodząc do pomieszczenia .
Po wejściu nakarmiłam pokemony Emi pomagała czyścić mi ich klatki . Potem wyszłyśmy z pokemonami na spacer .
- To był udany dzień - pomyślałam i poszłam po wypłatę .

Wczorajszy sukces nieco podniósł mnie na duchu. Zapewne dzisiaj nie będzie tylu chętnych. - spekuluję przy wejściu.
Następnie następuje standardowe przywitanie z ludem pracującym tu stale a nie dorywczo jak Ja.
Krótki przegląd sali potwierdził moje spekulacje. Wczorajsza aktywność ludu była sprawiona chwilową euforią. A kiedy ludzie przychodzą okazuję się że opieka nad takim Pokemonem to dużo więcej pracy niż opieka nad stworkiem spoza schroniska. Bardzo mi smutno z tego powodu ale nie można się załamywać. Trzeba zakasać rękawy i wziąć się do roboty.

Przed pokazaniem ludziom Pokemonów podobnie jak wczoraj zabieram się za sprzątanie boksów Pokemonów i nakarmienie oraz napojenie stworków. W międzyczasie doprowadzam do porządku te które tego potrzebują. Następnie oprowadzam rodziny i robię podobne wywiady jak wczorajszego dnia. Po paru rodzinach zostawiam tą robotę komuś innemu. Sam zabieram się za opiekę Pokemonów które mają najmniejsze szansę na adopcje. Zajmuję się nimi by nie było im przykro że nikt ich nie ogląda ani się nimi nie opiekuje. Zabieram te mniej oblegane Pokemony na spacer jaki urządzałem innym Pokemonom wcześniej.

Tam uważam na nie szczególnie uważnie. Są to czsem trudne przypadki. Nieposłuszne bądź okaleczone. Staram się zapewnić im chwilę zabawy. Tym razem unikam spotkania z ludźmi i innymi Pokemonami. Robię taki wypad tylko dla nich.

Na miejscu puszczam ich swobodnie. Nie proponuję jakiejś zorganizowanej zabawy ponieważ byłby problem przy dopilnowaniu wszystkiego. Za to zostawiam im wolną rękę. Jak chcą powylegiwać się w słońcu lub w cieniu niech to robią. Jak wolą aktywne spędzanie czasu mogą bawić się lub poćwiczyć.

Chciałbym zostać tu jak najdłużej ale powinienem sprawdzić jak idzie w schronisku. Po jakiś trzech godzinach zabieram Pokemony z powrotem do ich tymczasowego przytułku. Tam robię standardowy już obchód czyszczenia i karmienia.

Na koniec żegnam się z Pokemonami. Obiecuję im że jutro porobimy coś fajnego. Może zrobimy sobie małe igrzyska. Jeszcze nie wiem.

Przechodzę do personelu po swoją wypłatę.
- Fajnie że mogę z wami pracować. Bardzo mnie cieszy że są ludzie którzy wciąż troszczą się o Pokemony. No nic. Do zobaczenia. - żegnam się wesoło przy wyjściu.

Przychodzę do schroniska:

- Dzieńdoberek miałem się tu wybrać wcześniej ale nie miałem zbyt dużo czasu, ale teraz ma go od groma i jestem gotów żeby pomagać tym biednym pokemonom.
Wypełniam wszystkie potrzebne dokumenty i zabieram się do pracy zleconej mi przez opiekunów schroniska.
- Na początek wycyscze klatki pokemonów - Powiedziałem i zabrałem się do pracy. Po skończeniu Zabrałem Pokemony na spacer po powrocie nakarmiłem je i umyłem.
Po całym dniu pracy zgłosiłem się po wypłatę.

Na odchodne powiedziałem - Na pewno tu wrócę by pomagać Pokemonom! Odwidzenia - Po zegnałem się i odszedłem.

Ostatnio edytowany przez Creazy (2012-08-01 11:25:22)

- Pierwszy dzień pracy w schronisku, hm... ciekawe czy to robota dla mnie... - pomyślałem
- A ty Sandile co o tym myślisz, co prawda to nie nasz cel życia, ale na chleb jakieś pieniądze musimy mieć... - powiedziałem do mojego towarzysza kroczącego obok
- Oto i one, nasze nowe stanowisko pracy. - oznajmiłem
Przed nami stał ogromny drewniany budynek, cóż stylem przypominał góralską chatkę, zapewne jego prawowity właściciel pochodzi z gór. W oddali było widać lasek, sad oraz jeziorko gdzie lepsze miejsce może być dla pokemonów? Weszliśmy przez furtkę, a następnie pociągnąłem za klamkę od frontowych drzwi. Kiedy tylko wszedłem poczułem zapach tej chatki, był ciepły i zapraszał by się rozgościć. Podszedłem do lady i zadzwoniłem dzwonkiem, który na niej leżał. Po chwili przyszedł staruszek, który mimo swoich lat promieniował uśmiechem jak by miał ich 20.
- Ty pewnie jesteś tym nowym trenerem co przyszedł pracować, śmiało wejdź proszę. - powiedział i pokazał ręką którędy się udać
- Każda pomoc się przyda, pokemonów jest bardzo wiele, ale mam nadzieję, że trenerów chętnych do adopcji także. - zaczął mówić właściciel schroniska
Poprowadził mnie i Sandil'a przez dość długi korytarz, aż w końcu wyszliśmy z budynku i naszym oczom ukazał się lasek, sad i jeziorko z tym, że oprócz nich była tam cała masa pokemonów.
- Proponuję udać się nad jezioro, będzie tam najwięcej pokemonów, a przy okazji ochłodzisz się nie co w wodzie i ochłoniesz z tego ciepła jakie dziś panuje. - powiedział staruszek i odszedł do stajni gdzie były głodne Ponyt'y.
- No dobra to chodźmy nad te jezioro, ale wiesz co Sandile muszę Cię zmartwić bo będzie tam pełno wody, a ty jej nie lubisz, wbrew nawet nie powinieneś znajdować się tam, bo jeszcze coś sobie zrobisz, więc powróć do pokeball'a - powiedziałem i wyjąłem z kieszeni pokeball, a następnie zawróciłem pokemona do swojego małego mieszkanka
- Ale przecież jest jeszcze jeden towarzysz, który z pewnością się ucieszy na dźwięk słowa "woda", Ferroseed ruszaj! - zawołałem i posłałem ball'a przed siebie, wynurzył się z niego pokemon który z ogromną szybkością zaczął się kręcić, aż w końcu przestał.
- Mamy zadanie do wykonania, a przy okazji możemy się zmoczyć trochę w jeziorko, więc chodźmy! - powiedziałem
Przyszliśmy nad jezioro i nasze oczy ujrzały mnóstwo wodnych i trawiastych pokemonów oraz typu normalnego.
- Dobra witajcie wszyscy dzisiaj zaopiekuje się Wami, a to mój Ferroseed mam nadzieję, że przyjmiecie go miło do swojego grona - oznajmiłem
Zaraz po moich słowach przyszło parę Ferroseed'ów, które zaprzyjaźniły się z moim pokemonem. Zdjąłem ciuchy i wskoczyłem do wody, zostałem otoczony przez pozytywnie nastawione pokemony, szczególnie Oshawot'y, które widocznie chciały się pobawić.
- No dobra moi drodzy co powiecie na początek, żeby zrobić wyścigi w pływaniu? - zapytałem
Twarze pokemonów dały znać, że z miłą chęcią wezmą udział w takim przedsięwzięciu.
- No dobrze niech naszą linią startową będzie ten mały rządek kamyczków, tak się składa, że ilość ich podobna do Waszej ilości, więc niech każdy na początek wejdzie na taki jeden kamyczek. - oznajmiłem
- Okej dobrze, widzę, że wszyscy już są na swoich pozycjach, umawiamy się, że ścigamy się do wodospadu, z którego spadamy w dół i tam ustalimy kto był pierwszy, drugi oraz trzeci i jaką nagrodę za te miejsca przyznamy - powiedziałem
- Wszyscy ruszacie na dźwięk mojego gwizdka, gotowi?! -
- Trzy, czte-ry, start!!! - wykrzyknąłem i dmuchnąłem w gwizdek
Pokemony ruszyły niezmiernie szybko, sunęły niczym torpedy, parę chciało przechytrzyć innych i użyły wodnej bronii, aby za pomocą siły odrzutu wyprzedzić konkurentów, co okazało się dobrym pomysłem. Po paru minutach wszyscy znaleźliśmy się u podnóża wodospadu, w tym ja, który jako ostatni wskoczyłem do wody i siup na dół spadłem z wodospadem Zostało ustalone, że za I miejsce dostało się 3 muffinki, za II 2 muffinki, a za III 1 muffinke.
- Niestety muszę już iść, ale nie martwcie się postaram się jutro też tutaj przyjść, papa! - zawołałem i pomachałem ręką na pożegnanie.
- Chodź Forreseed na nas już czas, wracaj! - powiedziałem i powróciłem pokemona do jego pokeball'a.
Udałem się do właściciela Schroniska i poprosiłem o wypłatę...

- Nadszedł czas na drugi dzień pracy, ciekawe co on dzisiaj przyniesie... - pomyślałem
Tak jak poprzednio otworzyłem drewniane drzwi i podszedłem do lady gdzie zadzwoniłem dzwonkiem co spowodowało, że właściciel przyszedł i przywitał się ze mną.
- Witaj młodzieńcze, Oshawott'y wczoraj były bardzo zadowolone z zabawy jaką im wczoraj urządziłeś, mam nadzieję, że dzisiaj także wymyślisz zajęcia dla innych pokemonów, z którymi na pewno uda Ci się nawiązać dobry kontakt. - powiedział i zaczął prowadzić mnie także korytarzem, lecz skręciliśmy tym razem w połowie poprzedniej drogi w lewy zakręt, a następnie ruszyliśmy schodami na dół. Starzec pociągnął za klamkę od drzwi, które nagle wyrosły przed nami i moim oczom ukazała się mini pustynia. Wszędzie było pełno piachu z czym wiązało się to, że roiło się tu od pokemonów typu ziemnego lecz skalnych oraz ognistych też można się było tutaj doszukać.
- Powodzenia! - zawołał właściciel schroniska i opuścił to miejsce
- Cóż na pewno spodoba się ten klimat komuś z mojej drużyny, Sandile, Pansear naprzód! - zawołałem i rzuciłem przed siebie pokeball'e z owymi pokemonami.
- Macie wolny czas, możecie robić co tylko Wam się podoba, dalej nie krępujcie się - oznajmiłem
Sandile zakopał się i zaczął drążyć sobie podziemne tunele, natomiast Pansear zaczął skakać i wygłupiać się. ---   - Chyba za dużo mają w sobie energii i pójdziemy na jakiś trening... - stwierdziłem w myślach i odszedłem szukać jakiś pokemonów, które nie miały nic do robienia w tej chwili. Moją uwagę przyciągnęła grupka Drilbur'ów składająca się z 6 osobników.
- Witajcie widzę, że nie macie co robić, co powiecie na zawody w Konstrukcji Budowli z Piasku? - zapytałem
Pokemony pokiwały twierdząco głową, a na ich mordkach pojawiło się rozpromienie.
- Będą dwie drużyny składające się z 3 członków, podzielcie się jak chcecie i zaczynami. Możecie budować co chcecie, umówmy się, że macie na to czas jedną godzinę, czas start! - zawołałem i usiadłem na kamieniu przypatrując się pokemonom. I team miało za zadanie zbudować po prostu Zamek z Piasku jak to przystało na budowle tego rodzaju, II team natomiast zaskoczył mnie nie co, postanowił on skonstruować swoją drugą formę rozwoju, czyli podobiznę Excadrill'a!
- Koniec! - zawołałem, gdyż upłynął już czas na konstruowanie swoich budowli.
- Bardzo ładny zamek Wam wyszedł moi drodzy! - oznajmiłem i poklepałem po główce jednego z członków I team'u i poszedłem zobaczyć jak udała się konstrukcja II team'u.
- Macie ogromny talent przyjaciele! - powiedziałem i zacząłem oglądać z podziwem podobiznę Excadrill'a.
- Konkurs wygrywa team nr II dostają oni 3 muffinki dla każdego z osobna, jednakże dla I team'u w ramach nagrody pocieszenia każdy z członków dostaje jedną muffinkę. - oznajmiłem i poszedłem wręczyć nagrody
Kiedy pokemony zaczęły jeść i I team zjadł już swoją muffinkę, ku mojemu zdziwieniu team nr II poszedł wręczyć i jednocześnie odstąpić sobie jedną muffinkę. Widać bardzo te pokemony były ze sobą zżyte.
- Słuchajcie muszę już niestety Was opuścić, ale na pewno jeszcze się zobaczymy! - zawołałem i pomachałem ręką na pożegnanie
- Sandile, Pansear! - krzyknąłem w celu powrotu do mnie
Sandile wykopał się z ziemi koło mojej nogi, a Pansear przybiegł.
- Musimy już iść, mam nadzieję, że się Wam podobało, a teraz powrót! - powiedziałem i zawróciłem pokemony do swoich pokeball'i
Wyszedłem z mini-pustyni i poszedłem poszukać właściciela, który siedział za ladą.
- Chciałbym zgłosić się po wypłatę. - powiedziałem

Przybył podobno ktoś nowy. Plotki mówią że facet pracuje lepiej niźli mrówka. Ciekawe jak będzie. Podobno facet odkrył jakieś miejsca w dwa dni. Ja nie wiem o nich do dziś. Musi być niezły. - pomyślałem wchodząc na teren schroniska.

Na recepcji dowiedziałem się o zawodach które tamten chłopak im urządził. Następne pół godziny stałem z rozdziawioną mordą obserwując dwie urzeźbione piaskowe budowle. Obok mnie stało pięć stworzonek z podobnym wyrazem twarzy.

Zafascynowany pracą tamtej osoby postanawiam spełnić swoją obietnicę. Chodzi o mini igrzyska. Zbieram wszystkie chętne Pokemony. Miałem piętnastu chętnych. Podzieliłem je na trzy drużyny. Czwartą drużyną jest mój dotychczasowy skład. W każdej drużynie jest po pięć osobników. Zawody dzisiejsze to różnego rodzaju biegi. Postanowiłem dziennie robić po cztery konkurencje.
Pierwszy bieg był zwykłym drużynowym wyścigiem. Każdy robił po jednym okrążeniu dookoła posesji.
Przyznam że widok mojego Basculina próbującego biegać nie należał do najpoważniejszych w moim życiu. Mój skład nie ukończył nawet wyścigu dzięki rybce. No nic. Pocieszam chłopaków tym że liczy się zabawa a nie zwycięstwo. Niezbyt przekonani przystąpili do drugiej konkurencji.
Był to bieg z przeszkodami. Za przeszkody użyliśmy różne kłody, ławki i inne niepotrzebne rzeczy.
Inne drużyny wybornie poradziły sobie z zadaniem. Moja musiała zostać zdyskwalifikowana. Cino urządziłą sobie zabawę i zamiast przeskakiwać przeszkody zaczęła robić głupie miny do przeciwników. Okiej i tą porażkę jakoś przeżyliśmy.
Następny bieg. Był to triathlon. Każda drużyna wybrała spośród siebie trzy osoby. U mnie byli to Webby, Digger i Fisher. Konkurencja składała się z trzech etapów. Pierwszy to bieg do zbiornika wody. W naszym wypadku było to jezioro. Następny to przepłynięcie tegoż jeziora. Ostatnim etapem był powrót dookoła. Okazało się że tym razem moje demony szybkości miały szansę wygrać. Gdyby nie Digger. Biedaczek tak się starał że ostatecznie postanowił ruszyć kopiąc tunel. NIestety troszkę pogubił się w obliczeniach i dokopał się nie tam gdzie trzeba.
OStatnią konkurencją był ponownie zwykły bieg. Tym razem biegły osoby nie biorące udziału w triathlonie. Czyli Cino i Pecko. Ten wyścig udało się wygrać. Każda z drużyn wygrała jeden raz. Czyli duch sportowy nie powinien się w nikim załamać. Zadowoleni wracamy do budynku schroniska.
Tam zająłem się moimi standardowymi obowiązkami. Nawet starczyło mi czasu by oprowadzić parę rodzin. Pokemona przygarnęła tylko jedna. była to rodzina która przyszła do schroniska całą grupą. Byli więc rodzice oraz dwoje dzieci. Przesłodka cureczka oraz zbuntowany nastolatek. Od razy zainteresowali się Herdierem. I on ich polubił. A zwłaszcza chłopaka. Od razu było widać że zgrywa tylko bunt. Wiedziałem że to będzie dobry wybór. Zadowolony dokonałem finalizacji. Rodzina z nowym członkiem wróciłą do domu. To duży sukces. Zadna z poprzednich adopcji nie sprawiła mi tyle satysfakcji co ta.
No nic czas kończyć ten dzień. Żegnam się z Pokemonami. Ostrzegam je że jutro nie będzie tak łatwo. Następnie idę po wypłatę i z poczuciem wykonanego obowiązku opuszczam to miejsce.