- Nie ma za co. W końcu jesteśmy kumplami. No i pomogłeś mnie uratować. Odpocznijcie jeszcze a ja zbadam te drzwi. Miejcie mnie na oku. Być może będę potrzebował waszej pomocy. - zwracam się do stworków i podchodzę do drzwi.

Lubię zagadki. Ale tylko te z sensem.
_____________________________
- Nieźle. Chłopaki podejdźcie. Widzicie te drzwi? Są najpewniej z brązu. Przynajmniej tak mi się wydaje. Na jednym z nich jest diament. Podejrzewam dwie możliwości. Najpierw sprawdzimy tą bardziej prawdopodobną. Webby. Postaraj się wycelować w ten diament Electro Webem. Zobaczymy co się stanie. - mówię. Ostatnią prośbę kieruje do Joltika.

Oglądam cud przemiany Joltika w Galvantulę.
- Webby. Gratuluję. Dorosłeś. Jestem taki dumny. - zwracam się bezpośrednio do mojego pajączka.
- Chłopaki. Teraz już wiem że nikt nas nie powstrzyma. Razem zdziałamy wiele. Poczekajmy aż Joltik dokończy. - zwracam się do reszty drużyny.

- Gratuluję. Teraz nic nas nie powstrzyma. Pokażemy teraz naszą siłę kolejnemu przeciwnikowi. - mówię radośnie do Galvantuli.

- Chodźmy. Spróbujemy pchnąć te drzwi. Może się otworzą. A jak nie to wykombinujemy coś. - zwracam się do stworków i próbuje popchnąć drzwi.

Cholera jasna. Co to za skrzypienie. Jakby chciały ruszyć lecz nie mogły. - myślę.
Wycofuje wszystkie Pokemony poza Webbym do ich kulek.
- Webby. Spróbuj zbadać te drzwi. Wespnij się na nie i szukaj jakiś wgłębień lub wskazówek. - wołam starając się zagłuszyć drzwi.
Sam staram się znaleźć jakieś podpowiedzi na ścianach dookoła.

O powrocie nie ma mowy. Nawet nie mam możliwości wrócić. Muszę się tam dostać.
- Webby. Tak sobie myślę. Drzwi zaczęły trzeszczeć gdy potraktowałeś je prądem. Spróbuj użyć Electro Weba na jeszcze parę diamencików proszę. Może potrzeba im prądu by się ruszyć. W razie gdyby było tam coś na prawdę niebezpiecznego to daj znać. - proponuje stworkowi.

- Webby świetnie się spisałeś. Na razie dość wrażeń, odpocznij. - mówię chowając Pokemona do Poké Balla.
Najpierw brązowe drzwi wysadzane diamentami. Jeden z diamentów miał wygrawerowany znak pioruna. Musiałem naładować diamenty elektrycznością. Teraz srebrne drzwi z twarzą. Pewnie będą jeszcze co najmniej jedne. Złote. Najpierw trzeba zająć się tymi. Jedyne co mi przychodzi do łba to przytknąć do tej twarzy swoją. No nic. Najpierw je obejrzę. - myślę podchodząc do drzwi. Szukam też jakichś wskazówek z bliska.