Podobno przygotowujesz się do konkursu polonistycznego. Uwierz, że gdy zaczniesz więcej pisać, to ci się to przyda na konkursie. Wiem co mówię piszę, bo masz styczność z jego finalistką .
_______________________________
- Cicho dziecko! Są bezpieczne i nic im się nie stało! - powiedział mężczyzna. Zauważyłaś, że byłaś przez niego niesiona na rękach. A byłaś skrępowana sznurami. Staruszek natomiast niósł śpiącego Scraggy'ego.
- Jeśli będziesz grzeczną dziewczynką, to zostawimy u podnóża i damy ci spokój. A jeśli nadal będziesz zła, to cię zmienimy w pokemona i będzie spokój. Hahaha! - powiedział po raz kolejny facet, po czym roześmiał się, co przypominało rżenie osła.

- No proszę. Czyli dzidziuś wierzy w bajki! - powiedział głośno mężczyzna i znowu się roześmiał. Obudziło to Scraggy'ego, który na początku zaczął krzyczeć i się wierzgać zaniepokojony. Zaraz jednak się uspokoił i spojrzał na ciebie błagającym wzrokiem.
Wiele nie zobaczyłaś, bo było ciemno jak... nie powiem gdzie, po prostu tam gdzie słońce nie zagląda . W każdym razie zobaczyłaś po chwili swój plecak. Okazało się... że wciąż miałaś go na plecach. Tylko gdzie jest Roki?

Niestety, wierzganie się nie pomogło. Wręcz pogorszyło sytuację. Mężczyzna scisnął cię tak mocno, że prawie tchu złapać nie mogłaś. A Scraggy widząc to nie uspokoił się. Zaczął cię naśladować.
- Słonko, jeśli nie chcesz, abym wycisnął z ciebie soki, to lepiej bądź grzeczna. Co z nią robimy Bob? - odezwał się po chwili mężczyzna.
- Zostaw ją tu. - odezwał się staruszek. Zaraz położyli cię na ziemi ze Scraggym i gdzieś pobiegli. Ty natomiast zauważyłaś, że obok ciebie stoi jakiś chłopak.

Całe szczęście! W twoim plecaku było wszystko!

Natomiast gdy się odezwałaś, chłopak powoli się odwrócił i spojrzał w twoją stronę. Miał łagodne, spokojne spojrzenie oczu, które utkwił w twojej twarzy. Przez chwilę poczułaś, jakby coś w tobie drgnęło. Zaraz chłopak odezwał się łagodnym głosem.
- Biedna... Ciebie też tu zostawili na pastwę losu? Jesteśmy w jakimś dziwnym pomieszczeniu. Nie wiadomo, czemu nas tu trzymają. Mnie wzięli za osobę związaną z legendarnym Victinim. Długa historia. Jestem Janvier. Miło mi cię poznać, chociaż warunki do poznawania nie są sprzyjające. - powiedział równie spokojnym głosem.

Janvier westchnął na twoje słowa. Wydawało się, że to nie jest dla niego łatwy temat.
- Może nie teraz, ciężko mi o tym rozmawiać. Ale wiedz, że rozglądałem się za starterem. Mam pokeballe i pokedex, ale jeszcze nie posiadam pierwszego stworka. - powiedział, po czym uśmiechnął się do ciebie słabo. Zaraz spojrzał w kierunku Scraggyego. Pokemon spoglądał na niego ciekawsko. Zaraz Janvier wyciągnął coś z plecaka i podał ci do ręki.
- Latarka. Przyda się. - powiedział krótko.

Zapaliłaś latarkę i ujrzałaś, że jesteście zamknięci w dziwnej komórce ze stalowymi drzwiami. Scraggy podbiegł do nich i zaczął je z całej siły kopać jakimś atakiem. Rozpoznałaś, że to Low Kick. Natomiast Janvier chyba się nad czymś zastanawiał.
- Dobrze by było, gdybyś miała jakiegoś pokemona, który byłby zdolny do wyważenia drzwi. Throh lub Conkeldurr. Albo najpierw ogrzać drzwi, a potem je zamrozić. Wówczas łatwiej by się je skruszyło. - powiedział po chwili. No proszę, proszę! Przystojny, spokojny, dżentelmeński i w dodatku mądry.

Pokemony wykonały twoje rozkazy. Tirtouga zamroziła drzwi. Emi zaraz nałodowała elektryczność, po czym zaatakowała z całej siły Thunderem. Miałaś wrażenie, że przez chwilę elektryczność przeszyła lód mieniąć go różnymi kolorami. Jednak potem lód szybko rozbryzgał się na kawałki ze wszystkie strony. Janvier stanął przed tobą, aby cię uchronić przed kawałkami lodu. Całe szczęście, że ani ty, ani on nie zostaliście ranni. Niestety, na drzwiach nie zrobiło to wrażenia. Scraggy kopnął je przy pomocy Low Kick, ale to również nie pomogło...
- Trzeba będzie wykombinować coś innego... Heatmory wydobywają z pyszczka mały ognik. Może coś się wykombinuje... Spróbujmy. - powiedział zaraz Janvier.