- Dobrze - Zgodziłem się i westchnąłem cicho. Spojrzałem na Ruffleta, który zawodził cicho. Podszedłem do niego i przykucnąłem. Pogłaskałem go po łebku.
- Wszystko będzie dobrze. - Pocieszyłem go. - Twój przyjaciel wróci do zdrowia.
Nie wiedziałem, że dzikie pokemony i to całkiem odmiennych gatunków potrafią wytworzyć taką więź. Te stworzenia pewnie jeszcze nie raz mnie zaskoczą...

Odwzajemniłem uśmiech Ruffletowi. Oazowicze najwyraźniej szykowali się do spania. Nawet nie zauważyłem, że jest tak późno. Jedna osoba stanęła przy mnie. Zadarłem głowę, by zobaczyć, kto to i okazało się, że to ta sama dziewczyna, której wtórował mój Eevee. Wstałem.
- Miło mi, ja jestem Felio. - Odparłem. - Och, dziękuję, wabi się Eon. A ty bardzo ładnie śpiewasz. - Pochwaliłem ją. -Właściwie czemu nie, chętnie tu przenocuję. - Zdziwiłem się trochę, bo myślałem, że każdy brał rzeczy dla siebie bez dodatkowych śpiworów, ale darowanemu Rapidashowi nie zagląda się w zęby, prawda? Dzięki temu mój pierwszy nocleg poza domem nie będzie w szałasie na niekomfortowym podłożu, a w wygodnym śpiworze. No i będę wiedział na bieżąco o stanie Herdiera. Uścisnąłem dłoń dziewczyny. Spojrzałem na Ruffleta i dostrzegłem, że "trzyma" jakiś przedmiot. Znów przykucnąłem przy nim.
- Co tam masz, mały? - Spytałem.

Jajko? No cóż tego się nie spodziewałem... Ale skąd...? Rufflet... Herdier... Przyjaźń... Czyli nie przyjaźń, a miłość! Czyli już wiem, co robili w tej jaskini... Ptasi pokemon wrzucił mi jajo do plecaka. Czyżby to była już Wielkanoc? Nie, to Rufflet był wyrodną matką... Albo ojcem... No, ale nie narzekałem, bo takie jajo to nie byle co.
Oderwałem się od swoich myśli i Ruffleta i spojrzałem znów na Agathę. Spojrzałem na namiot, który mi wskazała. Potem na dziewczyny, do których miała zamiar iść. Dziewczyny, czy odpoczynek? Oto jest pytanie. Ostatecznie wybrałem odpoczynek, bo grotołażenie mnie zmęczyło. Eon też nie był w pełni sił.
- Dzięki. - Odpowiedziałem jej i wszedłem do namiotu. W środku było przytulniej niż się spodziewałem. Ułożyłem się, a Eon zwinął się przy mnie w kłębek. Pewnie sen nadejdzie lada moment. Kraino Morfeusza, nadchodzę!

Pościel już się nagrzała, byłem gotów zostać pochłoniętym przez sen. Zacząłem liczyć Mareepy. Nagle ktoś w namiocie zaczął gadać. Mimowolnie wysłuchałem jego słów. Pożałowałem tego. Śpiwór nie wydawał się już tak ciepły, a ziemia tak miękka. Miałem już dość. Już miałem zamiar sięgnąć do plecaka, wyciągnąć scyzoryk i spełnić marzenia tego ponuraka. Ale usłyszałem jakiś szelest na zewnątrz. I tak nie zasnę dopóki ten idiota się nie przymknę, a wychodząc będę od niego dalej. Podniosłem się powoli, tak żeby nie obudzić Eona. Jednak nie za bardzo mi to wyszło i Eevee wyszedł za mną. Rozejrzałem się w poszukiwaniu źródła dźwięku.

- Herdier? Co ty tu robisz? Powinieneś wypoczywać. - Powiedziałem, gdy zauważyłem nie do końca zdrowego pokemona. Wpadłem w lekkie zakłopotanie, gdy mi się ukłonił. Przykucnąłem i pogłaskałem go po łbie. - Nie ma za co, nie ma za co. - Szepnąłem z lekkim uśmiechem. Herdier nie wyglądał już tak źle, ajk wcześniej. Cieszyłem się, że wraca do zdrowia. Jednak jak na moje oko było jeszcze za wcześnie, by zrezygnował z opieki siostry Joy.
- Mam nadzieję, że szybko dojdziesz do siebie... A i moje gratulacje z powodu ewolucji. - Powiedziałem do pokemona. Chociaż po chwili przypomniałem sobie, że to właśnie przez tę ewolucję tyle wycierpiał. No, ale bądź co bądź teraz jest silniejszy...

Przyglądałem się uroczemu, aczkolwiek dziwacznemu obrazkowi Herdiera i Ruffleta. Zawsze mnie dziwiło, że pokemony różnych gatunków mogą łączyć się w pary, a nawet wydawać potomstwo. Przykładem była właśnie ta parka i jajo spoczywające w moim plecaku. Nagle zjawił się Snivy. Zaczął dyskusję z Herdierem, po czym spojrzał na mnie z uśmiechem i wskazał na latarkę. Wyciągnąłem podręczne źródło światła.
- O co chodzi? - Spytałem trawiastego pokemona.

Snivy odebrał mi latarkę i podarował Ruffletowi, który zniknął w gęstwinach razem z Herdierem. No świetnie! Będę musiał sobie sprawić nową. A do tego miałem chrapkę na tego Herdiera... Z resztą Ruffletem też bym nie pogardził. Ale mam jajo Lilipupa, zawsze coś... No i jest jeszcze Snivy, może on zechce powiększyć skałd mojej drużyny? W końcu nie mam jeszcze trawiastego pokemona... Spojrzałem na zielonego węża, a on odezwał się ludzkim głosem! Teraz jeszcze bardziej chciałem go mieć. Mógłby tłumaczyć mi mowę innych pokemonów i dzięki temu byłbym lepszym trenerem. Do tego zaproponował mi walkę! Musiałem to wykorzystać. Gdy już opanowałem szok, odpowiedziałem mu.
- No... Dobra. - Spojrzałem na Eevee'go. - Eon, to nasza pierwsza potyczka, wierzę w ciebie. - Oczywiście chciałem użyć do walki mojego startera, ponieważ do niego najbardziej się przywiązałem i póki co znał najwięcej ataków z mojej skromnej drużyny. Oddaliłem się nieco z moim pokiem od Snivy'ego. Eon ustawił się w pozycji bojowej czekając na moje komendy. Nabrałem masę powietrza w płuca obmyślając jak najszybciej strategię.
- Eon, korzystając z tego dystansu użyj Tail Whip, by obniżyć obronę Snivy'ego, a następnie zaatakuj Quick Attack. Pamiętaj, tak jak na treningu - susy i uniki.

Ostatnio edytowany przez Felio (2012-10-17 17:54:43)