Trening numer dwa:

Tym razem przybyłem na plażę z powiększoną drużyną o jednego członka.
- No dobra moi milusińscy pokażta się. - powiedziałem wypuszczając swoje stworki. Fishera wypuszczam ponownie do wody a resztę na suchy ląd.

Najpierw obowiązki a potem przyjemności. Dobiorę was w pary i będziecie toczyć ze sobą pojedynki. Będzie się to działo bez mojej ingerencji. No więc Webby i Cino to pierwsza para. A Fisher i Pecko to druga para. - instruuje Pokemony.

Kurde co ja ćpałem dając im takie imiona. 0 myślę rozbawiony swoimi pomysłami.

Pokemony odbył dość spokojne pojedynki. Żaden z nich nie chciał zrobić krzywdy partnerowi. No może poza paroma incydentami z Fisherem który wszystkich wciągał pod wodę i podtapiał.
Wciąż sobie tłumaczę że taka jego natura. Może po ewolucji mu się zmieni. Zaraz zaraz. On nie ewoluuje. Ech.

-No dobra. Jako że wszyscy ... no dobra prawie wszyscy byliście w porządku teraz odpoczniemy. Jestem z was wszystkich bardzo dumny. Tak z Ciebie Fisher też jestem bardzo dumny. Nie uciekaj zbytnio tym razem. -rzekłem i spacerowałem z Pokemonami po plaży. Znowu było wszystko w porządku. Prawie. Ale Fisher ma już taki charakter.

Wędruję po plaży z nadzieją że kogoś spotkam. Kogoś kto tak ja przybędzie tu potrenować z Pokemonami.

Czwarty trening.

Dobra moim milusińscy. Dzisiaj będziemy trenować troszkę inaczej niż zwykle. Zaczniemy od końca czyli od przebieżki. A Basculin postara się być dzisiaj grzeczny prawda? - mówię uprzedzając stworki.
Na pewno się posłucha. Myślę patrząc na Basculina i zaczynam przebieżkę.

Szybkość i wytrzymałość. To na tym opieram swoje walki więc to to będziemy trenować. - myślę uprzedzając swoje wątpliwości o tym że powinienem urozmaicić trening. Po przebieżce którą zakłócało nieposłuszeństwo Basculina wezwałem wszystkich do siebie.

- Najpierw ty Webby. Brakuje Ci elektrycznego ataku. Dzisiaj będziesz starał wydobyć z siebie siłę elektryczną właśnie. Postaraj się użyć elektrycznej fali. Być może będzie to to Thunder Wave. Możesz też próbować użyć elektryczności razem ze swoją siecią. Wtedy będzie to ELectro Web. Popróbuj i sam zdecyduj co łatwiej Ci wychodzi. Uważaj tylko by nikogo nie skrzywdzić. - zwracam się do Webbiego.

- Cino. Póki co staraj się przedłużać używanie Pounda. Osłab lekko siłę uderzenia ale za to staraj się uderzyć parę razy. Być może dzięki temu opanujesz wkrótce Double Slapa. - proszę szynszylkę.

- No a teraz czas na lekko problematyczną część mojej drużyny.

- Zacznę od Pecko. No ptaszku. Masz dość dziwne ataki jak na twój gatunek ale taka twoja uroda. Staraj się atakować zwiększając szybkość ataku. Dzięki temu będziemy mieli szansę byś poznał Quick Attack. A będzie to jeden z najprzydatniejszych ruchów jakie możesz poznać! - staram się mówić głośno i wyraźnie by ptak mnie zrozumiał. Ostatnie słowa miały na celu zachęcenie go do treningu.

A teraz czas na postrach drużyny.

- No Fisher. Proszę Cię postaraj się. Jeśli będziesz nieposłuszny to będę zmuszony znaleźć jakiegoś grzecznego wodnego Pokemonka. Myślę że tego byś nie chciał. Zrób dla mnie jedną rzecz. Postaraj się robiś zgiełk. Staraj się go utrzymywać jak najdłużej. Wiem że to dziwna prośba ale ma na celu nauczenie Cię nowego ataku A chodzi mi o Uproar. Pamiętaj że liczą na Ciebie! - informuję rybę.

Następnie oglądam treningi moich Pokemonów a gdy już się zmęczą zabieram je na posiłek i odpoczynek.

Szósty trening.

Dzisiejszy dzień był jednym z najgorszych jakie tylko mieliśmy. Wczorajszy był o wiele lepszy. Nie dość że przegraliśmy z tamtym Scraggym to jeszcze nie zrobiliśmy nic pożytecznego. Zawszony dzień. jedyne pocieszenie takie że możemy tu się trochę wyładować. - myślę wchodząc na plaże po dzisiejszym dniu.

Wypuszczam moje Pokemony.
- DObra chłopaki. Jako że dzisiaj mieliśmy pasmo porażek musimy dać z siebie wszystko. Tak przegraliśmy Ale dzięki temu wiemy że musimy trenować ciężej i mocniej niż dotychczas. Myślę że się ze mną zgadzacie. Kto jest ze mną! - mówię. Ostatnie pytanie wręcz krzyczę.

Pokemony przez chwilę patrzyły na mnie niepewnie. Na pewno zastanawiały się skąd ta nagła zmiana w mojej postawie. Pierwszą która odpowiedziała na moje wezwanie była Cino. Za  nią otrzymałem chórek pięciu głosów. Nawet Fisher.

Byłem z nich dumny. Wszyscy wzięliśmy się do roboty.

Cino trenowała najciężej. Nawet nie wtrącała swoich żartów. Wiedziała że ciąży na niej największa odpowiedzialność. Ona pierwsza odpowiedziała na moje wezwanie więc musi pokazać że na prawdę we mnie wierzy. Znalazłem jej starą kukłę. To na niej trenowała Double Slapa. Widać że robiła to tak ciężko jak tylko mogła.

Webby dotrzymywał jej kroku. Wręcz ociekał elektryczną energią. Jeszcze nie wychodziło mu to by ją skupić i użyć do ataku. Ale to był znaczny postęp. Widać że Pokemon bardzo nie chciał mnie zawieźć. Może bał się że Cino go przegoni.

Ku mojemu zaskoczeniu Pecko trenował prawie tak samo ciężko jak oni. Pewnie obwiniał się za naszą porażkę. To jemu poświęcam dzisiaj najwięcej czasu.
- Nie przejmuj się. To nie twoja wina. Mogłem najpierw zbadać przeciwnika. Jestem tak samo winny. Ale obiecajmy sobie to że nigdy nie będziemy zachowywać się jak sieroty tak samo jak dzisiaj. - pocieszałem stworka. Nasz trening polegał na tym że podrzucałem mu wysoko puszki a on musiał je złapać. W ten sposób próbował zbliżyć się szybkością do Quick Attacku.

Fisher trenował. Może nie był to ciężki trening ale trenował! Byłem bardzo dumny. Razem podjeliśmy decyzję że będziemy próbować nauczyć się jednak Bitte. I ten atak trenował. Trenował! Na początku nie dowierzałem że to co widzę dzieje się na prawdę. Chyba jeszcze nigdy nie byłem tak szczęśliwy.

Digger trenował swoim zwykłym tempem. Po swojemu. Jego technika była blisko ideału. Niestety jeszcze trochę mu brakowało. Ale obydwaj wiedzieliśmy że Hone Claw jest na wyciągnięcie ręki. Lub pazura.

Tak bardzo zajeliśmy się treningiem że nikt nie zauważył upływającego czasu.
- Wiecie co. To jednak nie był lipny dzień. Może i przegraliśmy. Ale nasz trening był świetny, Chce wam podziękować. Myślę że razem na pewno osiągniemy nie jedno. Lub nie dwa. Wiedzcie że ja się nie poddam. I w was też wierzę! - dziś zamiast biegu do naszego mieszkanka zrobiliśmy sobie spacer. Jednak obolałe mięśnie dawały o sobie znaki. Może i byliśmy zmęczeni ale szczęśliwi.

Trening numer 1

Razem z Dragonfly przyszliśmy na plażę. Oglądaliśmy piękny zachód słońca, kiedy nagle wpadłam na pomysł:
- Dragonfly, chcesz się może nauczyć nowego ruchu
Pokemon miło się do mnie uśmiechnął i przytulił, więc wzięłam to za tak.
- Dobrze Dragonfly, więc postaram nauczyć cię Dragon Puls. Jak będziesz dzielny, zamówię nam leżaki i odpoczniemu tu trochę po treningu.
Wraz z Dragonfly udaliśmy się trochę dalej.
- Ok, posłuchaj mnie teraz. Dragon Pulse to potężny atak. Musisz zebrać całą swoją smoczą moc, aby go wykonać. Otwórz wtedy pyszczek i wypuść z niej kulkę, w której będzie zawarta przez ciebie zgromadzona moc. Patrz jak to wygląda - mówiąc to pokazałam Dragonfly obrazek w pokedexie:

Spoiler:

- Dasz radę! Ja w to wierzę!
Pokemon spojrzał na mnie przyjacielskim wzrokiem. Wyglądał, jakby mi mówił, że da z siebie wszystko. Natychmiat zabrał się do roboty. Otworzył pyszczek. Na jego twarzy malowało się skupienie i zmęczenie. Po chwili w pyszczku pojawiła się mała kuleczka.
- Dobrze! Powiększ ją swoja mocą, a potem wypuść!
Deino ze wszystkich sił się skupił, aż w końcu kula się trochę powiększyła i wypuścił ją z pyszczka. Nie mogłam się nadziwić. Czy już opanował ten trudny ruch? Moment i wszystko się wyjaśniło. W locie kulka zaczęła się zmniejszać, aż prysnęła, ale nie wyglądało to jeszcze na opanowanie ruchu. Dragonfly był zmęczony i położył się, a raczej padł, na piasek. Podeszłam do niego
- Dragonfly, wiem, że to trudny ruch, ale nie możesz się poddać. Powtórzmy to jeszcze raz. Co by powiedziały inne pokemony, gdyby cię teraz zobaczyły? Nie pozwolisz chyba, aby byle pokemon się z ciebie śmiał? - powiedziałam, pamiętając, że jest lekko zarozumiały.
W tej chwili jego zarozumialstwo wzieło górę nad zmęczeniem. Smok podniósł się i otworzył pyszczek z determinacją. W nim pojawiła się kula, która zaczęła rosnąć i rosnąć. W końcu stała się za duża i pękła, zanim Deino wypuścił ją z pyszczka. Podbiegłam do niego przerażona, że coś się stało, ale kula nie zadała mu żadnych obrażeń. Pochwaliłam pokemona i go mocnno przytuliłam. Był z siebie bardzo dumny, ja z niego też. Zamówiłam leżak i zgodnie z obietnicą odpoczęliśmy na nich po mocnym treningu.

Siódmy trening.
Wchodząc na plaże zauważyłem ślady treningów.
Kurde. Ktoś tu był? Ciekawym co trenowali. Po śladach Pokemona podejrzewam że to może być smok. Ciekawe czy uda mi się ich spotkać. - myślę obserwując ślady na plaży. No nic. Odejdziemy dziś gdzieś dalej. Wypuszczam tam swoje Pokemony.

- Żołnierze! Zebraliśmy się tutaj by wznowić treningi. Wiem że ostatnio dałem wam trochę wolnego. Ale nie martwcie się. Nie zaczniemy wcale ostro. Każdy dzisiaj dostosuje odpowiednie tempo dla siebie. No to zaczynajmy! - przemawiam.

- Kurde gadam jak w wojsku. Może to ich zachęci do roboty. - myślę.

Ponownie wznawiamy treningi.
Cino powrócił humor. Widocznie odpoczynek dobrze im zrobił. Zaczęła bawić się podczas treningu. Jeszcze trochę i Double Slap będzie nasz. Mimo że treningi są przerywane orzez psikusy trening idzie bardzo dobrze. To przez charakter Pokemona. Uczy się bawiąc.

Webby jak zawsze ciężko dziś trenował. Zdecydowaliśmy się ostatecznie na Electro Web. Coś tam mu wychodzi ale czekamy na lepsze wyniki. ELektryczna sieć za szybko się rozładowuje. Może po paru próbach w końcu się uda.

Z Fisherem jak zwykle trenowałem indywidualnie. Dziś rzucałem mu kamienie a on miał za zadanie je złapać w zęby. Miało to zmuszić do teningu jego szczęko.  Wkońcu uczymy się ataku Bite(gryzienie) więc jego szczęka musi być silna.

Pecko latał. Starał się uzyskać jak największą prędkość. Czasem rzeczywiście wychodziło mu coś na kształt Quick Attacku. Niestety Pokemon bardzo szybko zwalnia. Może i atak się udaje ale nie może go utrzymać. ALe wiem że jesteśmy blisko.

Digger. Mały najbardziej się dziś starał. Jego Hone Claw naprawdę mu wyszedł. Naostrzył swoje pazury i próbował uderzyć w kamień. No cóż. Trzeba mierzyć siły na zamiary. Nie udało mu się. Trening rwa dalej.

Dziś moje Pokemony uznały że śmiesznie będzie jak wrzucą mnie do wody. Wrzucili. I było śmiesznie. Tylko dla nich. Ja się nie cieszyłem. No ba tak się nie cieszyłem jak tlyko można się nie cieszyć. Ale nie byłem zły. W końcu to tylko zabawa. Po paru godzinach treningu poszliśmy tradycyjnie na przebieżkę a potem na lody. Pałaszowaliśmy je w drodze do naszego mieszkanka.

Dziewiąte wyjście na plaże.

Ostatnio coraz więcej się bawiliśmy. Widać robiliśmy to w dobrym momencie. Nawet siostra Joy zwróciła nam uwagę że powinniśmy robić to częściej. A więc dziś będzie dzień specjalny. Poświęcony tylko i wyłącznie zabawie. Żadnych treningów i żadnych zmartwień. Poza tym nie chcemy odstraszyć od razu Pawniarda. Nowego członka naszej drużyny.

Jeszcze nie nadałem mu imienia. Mam już chyba na nie pomysł. - myślę zadowolony.

Jak obiecałem tak mam zamiar zrobić. Ale najpierw przemówienie:
- Żołnierze! dziś wielki dzień. Albowiem to czas zabawy i radości. A więc kompania naprzód! - ryknąłem ze śmiechem. Ludzi mam tak głęboko w d... w poważaniu jak tylko można. A więc czas radości.

Pierwszym co zrobiliśmy były zamki z piasku. Początkowo miały to być właśnie zamki. Ale pomysł ewoluował. Zmienił się w pomysł rzeźb. Zmartwiłem się trochę ponieważ mój talent rzeźbiarski jest porównywalny do talentu artystycznego wieloryba. Ale kij z tym. Najwyżej się skompromituje. Kolejny raz.
Podzieliłem stworki na dwie drużyny.

Starałem się dobrać drużyny sprawiedliwie. Ale było parę warunków niesprawiedliwych. Żaden z moich Pokemonów poza Cino nie ma dłoni. Więc budowla ciężko by szła. I tu pojawia się Digger który w końcu jest ziemny. Więc takie coś to dla niego drobnostka. Więc Cino i Digger byli głównymi budowniczymi w swoich drużynach. Kolejnym ważnym elementem jest Pokemon wspomagający budowlę. W drużynie Diggera był to Webby który swoją siecią mógł przytrzymać i wzmocnić budowlę. Za to u Cino był to Pawniard. Pokemon mógł kształtować swój talent artystyczny dzięki  swoim ostrzom. Rzeźbił więc figury w piasku. Ostatnim elementem drużyny były Pokemony o małych zdolnościach w tej konkurencji. Ale i one się przydały. Diggera wspomagał Pecko który nawiewał przyjaciołom piasku. Za to u Cino była to Froggy. Kijaneczka nawilżała piasek dzięki czemu łatwiej się budowało.
Oto więc jak wyglądają drużyny:
Pierwsza drużyna: Webby, Digger i Pecko.
Druga drużyna:Cino, Froggy i  Pawniard.
Ja sam chodziłem i pomagałem stworkom w ich budowlach. A raczej w ich rzeźbach.
To co mnie zdziwiło był fakt że żadna z drużyn nie chciała mojej pomocy.
Temat nie był ustalony więc rzeźby mogły przedstawiać to na co im dusza pozwoli.
I było.

Jakież było moje zdziwienie gdzy przyszło mi wybrać zwycięsko rzeźbę. Obydwie przedstawiały jedno i to samo. Byłem to Ja. Ucieszyłem się ale jednocześnie przestraszyłem. Była to wolna interpretacja mojego wizerunku.Chociaż "wolna" to chyba za dużo powiedziane. No ale cóż. Przyszło mi oceniać. Ku ogólnemu wzburzeniu ogłosiłem remis.
To był błąd. Chociaż jakbym wybrał inaczej byłoby chyba jeszcze gorzej.
Jakbym ogłosił zwycięstwo drużyny pierwszej to druga byłaby na mnie śmiertelnie obrażona. I na odwrót. A tak mam sześć stworków które są obrażone na mnie trochę.

Następną godzinę spędziłem na przepraszaniu ich. Ale chęć zjedzenia lodów okazała się silniejsza od urazy jaką im zaserwowałem. Tak więc zostałem z sześcioma zadowolonymi Pokemonami i szczuplejszym portfelem.

No nic. Potem zrobiliśmy sobie konkurs wokalny. Okazuje się że każdy z moich Pokemonów zrobiłby karierę w tej dziedzinie. Ludzie płaciliby nam za to byśmy przestali śpiewać. No ale ważne że było wesoło. One były szczęśliwe a ja wzbogacony o ból głowy.
Jako że na tej skromnej zabawie spędziliśmy cały dzionek to czas mijał szybko. A przynajmniej moim Pokemonom. Ja obolały i z migreną. Do tego wciąż miałem wyrzuty sumienia za ten pierd.... głupi pomysł z rywalizacją.

No nic. Obiecałem stworkom że od dziś będziemy częściej robić sobie takie dni. One obiecały że będą się bardziej starały. A więc dobrze. Ruszyłem do domu.
Stan na dziś:
-Niczego się nie nauczyliśmy.
-Zero treningu. Forma spada. Ale nie trening jest najważniejszy. Trzeba się dobrze bawić. A to się nam... znaczy im udało.
-Wszyscy są szczęśliwi- poza mną.
-Najedliśmy się lodami- poza mną. Nie starczyło dla mnie.
-Migrena - tylko ja.
-Wszyscy wierzą że potrafią śpiewać.- Tylko ja znam prawdę. Ale jak im powiem to marny mój los.
-Szczuplejszy portfel.- to też tylko moja przypadłość.
-Muszę zafundować sobie tabletki uspokajające.
-Wszyscy myślą że było fajnie. Ja też. Bałbym się myśleć inaczej.
Wkrótce powtórka zabawy. Nie mogę się doczekać.